Zo nu en dan voel ik de behoefte om iets te delen met de leden van Kimbria Racket Club. De aanleiding kan uit vele hoeken komen. Iets moois, of iets verdrietigs. Een bericht in de media, of een ontmoeting met iemand. Vaak schrijf ik het in één ruk door. Nog een keer doorlezen en dan loslaten. Ik hoop dat er mensen zijn die er plezier in hebben om het te lezen.

Met sportieve groet,

Peter van de Kragt
Voorzitter Kimbria Racket Club

Heb je er ooit bij stilgestaan waarom de afrekening bij een energiebedrijf niet 1 keer per jaar plaatsvindt, maar 1 x per maand, 1 keer per week, of zelfs dagelijks?
Het antwoord ligt in de beschikbare capaciteit van een aantal cruciale zaken die je nodig hebt om deze afrekening in goede banen te leiden.
Als je miljoenen klanten hebt, dan kan het zijn dat je IT systemen niet in staat zijn in 1 nacht de rekeningen klaar te zetten. Het is simpelweg te veel. En wat gebeurt er met je call center als je in 1 keer alle rekeningen verstuurt? Juist, dat ontploft. Een bepaald percentage van de klanten gaat namelijk bellen met vragen. Dat worden er veel te veel, met alle ellende en frustratie die daarbij hoort.

En met 'we' bedoel ik dan het park van Kimbria Racket Club. 'We' gingen altijd dicht als het begon te vriezen. De gravelbanen worden zacht, de lijnen vriezen op en komen los te liggen. Het wordt te gevaarlijk om te spelen. En dat zal nu ook weer zo zijn, ergens half november, of eerder. Wie zal het zeggen? Maar 'we' gaan niet dicht! En dat komt omdat 'we' padelbanen hebben. (In België zeggen ze padelplein, maar dat geheel ter zijde. Gekke Belgen   ).

Bentis Open staat voor de deur. Het toernooi zit wederom nokkievol. Sinds 2 jaar delen we fruit, en met name bananen uit, om de sporters op de been te houden. We kregen die gele krachtpatsers van een lokale supermarkt (bedankt Lidl!). Echter dit jaar stopte die bijdrage. 'En nu? ... hebben we geen bananen!!'. Het lied 'Ik heb geen bananen' wordt tijdens de overleggen regelmatig ingezet om deze omissie in ons draaiboek te onderstrepen. En wie gaat het de vader van Coert vertellen? Die heeft vorig jaar nog iedereen pro-actief voorzien van deze kromme energiebommen. Hij zou de teleurstelling amper te boven komen, is de algemene opvatting binnen de groep.

We hebben veel gepraat, gerekend, gedacht, voorspeld, gespiegeld, heroverwogen, gepresenteerd, en ga zo maar door. Maar nu (april 2019) hebben we toch echt een park met 7 tennis- en 2 padelbanen. De impact hiervan in concreet voelbaar. Sinds de opening van de padelbanen en het openingstoernooi hebben ongekend veel nieuwe leden zich aangemeld. De verwachting is dat we, voor het eerst in jaren, weer gaan groeien. Padel versterkt tennis en vice versa.

Ik heb zojuist officieel de nieuwe naam van onze club en het bijbehorende logo wereldkundig gemaakt. Deze nieuwe naam is prachtig vertaald naar een nieuwe logo, dat met grote meerderheid van stemmen (in 2 stemrondes) is gekozen. Uit deze betrokkenheid leid ik af dat de club en haar leden klaar is om een nieuwe tijdperk te betreden, eentje met padel. We zijn de eerste club in Maastricht die dit aanbieden. Om ons heen zijn al een paar clubs die het hebben, en nog meer clubs zijn ermee bezig. Vrij vertaald betekent dit dat 'Padel is here to stay!' Van januari 2019 hebben we 2 padelbanen, de officiële opening staat gepland op zaterdag 9 maart, we gaan inschrijven voor competitie, we gaan clinics aanbieden, en het open toernooi wordt met padel uitgebreid!

Een jaar zijn we ongeveer bezig geweest het 'point of no return' te bereiken. We hebben visie omgezet in een plan van aanpak dat tot de realisatie van de padelbanen moet leiden. We verzamelen mensen om ons heen met verschillende competenties. De taken worden verdeeld. We vergaderen met regelmaat. Mail en Whatsapp zorgen voor snelle antwoorden op urgente vragen. Zo kan iedereen op alle momenten vooruit. We praten met leveranciers, banken, de gemeente, leden, andere tennisclubs. We komen in een flow. We hebben veel voor elkaar over: 'Doe jij dit, dan doe ik dat!'. We helpen en stimuleren elkaar: dit varkentje gaat gewassen worden!!. De gemeente doet mee, werkt mee, denkt mee. We zijn blij verrast! Mag ook gezegd  worden.

Tussen kerst en nieuwjaar blikken veel mensen (en dus ook voorzitters) vaak terug. Hoe is het geweest? Wat ging goed? De mindere dingen worden even genoemd en kleiner gemaakt dan ze zijn. Het worden uitdagingen voor het komend jaar. Ik ga dat kort samenvatten: '2017 was een goed jaar voor Kimbria Tennis'.

'Zullen we gaan padellen?'. Dat hoor je nog niet zo vaak. Of eigenlijk nooit. Wat deze voorzitter (van de mooiste club van Maastricht) betreft gaat daar verandering in komen. Mijn droom is dat we vanaf seizoen 2019 samen kunnen padellen. Op het park van Kimbria Tennis. Of misschien wel het park van de Kimbria Racket Club.

Ik heb 4 rackets op tafel liggen. Eén daarvan wordt mijn nieuwe wapen voor de komende jaren. Gezien de prijs is het een investering, en dan wil ik er ook nog 2. Ik ga ze dus testen. Vanaf de baseline, serveren, aan het net. De eerste valt al snel af. De rest doet nog mee. Tijdens het serveren ontstaat een nieuw verschil. Eentje speelt het beste, denk ik. Dinsdag ga ik nog een keer en daarna neem ik een definitief besluit. Zo iets moet grondig gebeuren. Niet over 1 nacht ijs dus!!

Een aantal weken geleden heb ik mijn linkerarm 'uit de kom geskied'. Dom gevallen en krak .... einde oefening.

Afgelopen week heb ik samen met Willem Schreurs, onze penningmeester, de stukken klaargemaakt voor de Algemene Ledenvergadering (kort ALV). En daar wil ik wat over zeggen in deze blog. Om te beginnen kies ik ervoor om in de titel niets, maar dan ook NIETS, hierover te zeggen.

Nu de dagen weer langer worden gaan de vrijwilligers van Kimbria Tennis weer in de hoogste versnelling ter voorbereiding op seizoen 2017.

Vroeger, of eigenlijk tot nu was de competitie voorbehouden aan de betere tennisser. Vanaf niveau 6 en hoger deed hieraan mee. De KNLTB is, getriggerd door afnemende ledenaantallen, hard gaan nadenken hoe dit anders kan.

Opeens dacht ik. Ik heb al een tijd geen Blog meer geschreven. En nu? Al die mensen zullen wel denken: 'dat is een mooie voorzitter. Een paar Blogs en het zakt in elkaar als een pudding!'

Kimbria Tennis is dicht. Sommige groepjes spelen nog overdag, maar binnenkort is het echt afgelopen. Nou ja, seizoen 2016 dan. Want er is nog zo veel te doen ...

Komende zaterdag en zondag kun je voor het laatst (met permissie) door de tunnel lopen, rennen of fietsen. Mocht je er heen willen, ga dan vroeg want er zijn meer dan 15.000 andere mensen van plan een kijkje te nemen.

Ik ben net thuis van werk en zit aan de keukentafel omdat ik nog wat dingen voor Kimbria Tennis wil aftikken. Als ik naar buiten kijk zie ik dat het koud is. De herfst is dan toch echt begonnen.

Kennen jullie Coos? De meesten niet. Dat is ook niet raar, want Coos is 'gewoon' een goede vriend van mij en geen lid bij Kimbria Tennis. Maar Coos is niet meer. Hij overleed afgelopen zondag tijdens een middagdutje, 52 jaar jong.

Een deel van de leden weet dat Kimbria Tennis een financieel jaar heeft dat loop van 1 okt t/m 30 sept. Naast het feit dat dit statutair niet juiste is heeft het bestuur in administratieve zin last van dit 'verschoven jaar'. We gaan het dus anders doen.

Om me meer te concentreren op de taken van een Voorzitter ben ik geen actieve Weekcoordinator meer. Daarmee kom je vanzelfsprekend wel op de lijst om een keer in te vallen als dat nodig is. Vrijdag 30 september is het zover. Ik mag weer eens ...

Op het moment dat ik dit schrijf zijn er 2 lampen stuk, 1 bij baan 6 en 1 tussen baan 1 en 2. Als ik me niet vergis zijn dat de eerste 2 van dit seizoen. Het lijkt me wel leuk om te beschrijven wat er moet gebeuren om dit te repareren.

Kimbria Tennis heeft in de afgelopen jaren slimme stappen gezet in de hoek van de automatisering. Dit varieert van een goede ledenadministratie t/m de kassa in het Kimbria Cafe.

That's the question. Want meer smaken hebben we niet. Dan ga ik er natuurlijk even vanuit dat je lid wilt blijven van Kimbria Tennis. En 'not to Bardienst' mag je dan vertalen naar 'afkopen'.

Nu we een Appje hebben kan ik natuurlijk niet achter blijven. Ik ga 'bloggen'.