Corona: Flatten the Curve!!
Heb je er ooit bij stilgestaan waarom de afrekening bij een energiebedrijf niet 1 keer per jaar plaatsvindt, maar 1 x per maand, 1 keer per week, of zelfs dagelijks?
Het antwoord ligt in de beschikbare capaciteit van een aantal cruciale zaken die je nodig hebt om deze afrekening in goede banen te leiden.
Als je miljoenen klanten hebt, dan kan het zijn dat je IT systemen niet in staat zijn in 1 nacht de rekeningen klaar te zetten. Het is simpelweg te veel. En wat gebeurt er met je call center als je in 1 keer alle rekeningen verstuurt? Juist, dat ontploft. Een bepaald percentage van de klanten gaat namelijk bellen met vragen. Dat worden er veel te veel, met alle ellende en frustratie die daarbij hoort.
Het grote voordeel van een miljoen klanten-op-naam is dat je die netjes kunt verdelen in tijdvakken. Je IT-systemen maken de rekeningen netjes op tijd. Het call center krijgt het gehele jaar door een behapbaar aantal telefoontjes. Het is een kwestie van het juiste aantal systemen en call center medewerkers inplannen, en dat is al een klus op zichzelf.
Kort samengevat is dit een sterk staaltje van Flatten The Curve. Feitelijk worden de werkzaamheden zo georganiseerd dat deze niet door capaciteitsgrenzen van de IT systemen en het call center heen breken.
Bij Kimbria Racket Club doen we ook aan Flatten The Curve. De competitiewedstrijden op zaterdag worden soms eerder gespeeld zodat de spelers niet te lang hoeven wachten. Op zondag kijken we naar de begintijden van de competitie, zodat recreanten van te voren nog kunnen spelen. We zorgen ervoor dat we niet door de capaciteitsgrenzen van het aantal beschikbare tennisbanen heen breken.
Als je er even over nadenkt, dan doe je thuis ook veel aan Flatten The Curve. Je koopt om de zoveel tijd boodschappen. Als Albert Heijn alles voor een heel jaar op de stoep zet, dan wordt je daar niet vrolijk van. Je zet periodiek je huisvuil aan de straat om te voorkomen dat je eigen opslag volloopt met alle gevolgen van dien. We doen om de zoveel tijd de tuin, anders zien we door de bomen het bos niet meer. We handelen dus in een complex systeem van maximale capaciteiten en handelen daar (zonder te veel bij na te denken) naar.
Hoe kun je dit vertalen naar de Corona-crisis?
Om te beginnen moeten we niet proberen dat niemand het ooit krijgt. Dat is niet handig, want dan worden we als volkje nooit resistent tegen het virus. Het klinkt gek, maar feitelijk willen we het allemaal een keertje hebben gehad om ervoor te zorgen dat het virus geen grip meer heeft op onze gezondheid: we wille resistent worden. Een vaccin (als dat er is over een tijd) zorgt er namelijk ook voor het je het (een beetje) krijgt. Net genoeg om resistentie op te bouwen.
Op dit moment lopen we aan tegen de beperkte capaciteit van de gezondheidszorg. En nee, we hadden dit niet van te voren kunnen zien aankomen. Je kunt namelijk niet zoveel bedden neerzetten dat je altijd genoeg hebt. Daarbij heb je ook spullen en zorgmedewerkers nodig om die bedden te benutten. Geen van allen heb je oneindig beschikbaar. We moeten er dus voor zorgen dat de snelheid waarmee we allemaal het virus oplopen vertraagd wordt. Door dat te doen kunnen we proberen niet boven de maximale capaciteit van de gezondheidszorg uit te komen, zoals dat nu in delen van Italië gebeurd.
Dan kunnen de mensen die er echt last van hebben op een adequate manier geholpen worden. Op het moment dat 60-70% van de bevolking het virus gehad heeft, dan komt er weer ruimte voor minder drastische maatregelen. Hoe je dat precies meet en hoelang dat duurt, dat weet ik ook niet, maar gelukkig hebben we voldoende specialisten die dat wel weten. Dat duurt eerder maanden dan weken is mijn persoonlijke inschatting.
En hoe beperk je dan de snelheid van het aantal besmettingen? Niet door lockdown-feestjes te organiseren, of met zijn allen in het park te gaan liggen omdat de zon zo lekker schijnt. Ook niet door de adviezen van de regering en haar specialisten in de wind te slaan. Ik zie met name bij de jeugd (t/m de puberteit) een veel te stoere ‘wie-doet-je-wat’ houding. Ook zij worden besmet, maar ondervinden er waarschijnlijk minder problemen van. Maar, en dat is een GROTE MAAR, zij zorgen wel voor het versnellen van de besmettingen. En dat is nou juist wat we NIET willen. Dus iedereen moet zich houden aan ‘sociaal afstand houden’ (social distancing), ook de jeugd. Dat is ook de reden waarom de sportclubs, en dus ook Kimbria Racket Club, op slot zijn gegaan. Leuk is dat niet, maar wel noodzakelijk. Wij volgen hier 100% de adviezen van de regering, het RIVM en de KNLTB.
Gelukkig hebben we allerlei technische mogelijkheden om de pijn, van het sociaal afstand houden, te verzachten. Skype, Google Hangouts, WhatsApp, Facebook, Online spelletjes, Facetime, Messenger, Telegraph, Teamviewer, de telefoon, etc, etc. En je kunt altijd nog een goed boek lezen, probeer het maar eens.
Ik wens iedereen heel veel wijsheid. Neem het serieus! En kijk een beetje naar elkaar om.
Peter van de Kragt
Voorzitter Kimbria Racket Club
